Niks is vervelender dan het gevoel van machteloosheid. Vaak kun je altijd nog wel iets doen om de situatie beter te maken, maar soms kun je vrij weinig doen en sta je eigenlijk met je rug tegen de muur. Afgelopen maand deed zo’n situatie zich voor en bleef ik achter met een machteloos gevoel. Ik zal je even wat meer vertellen over de situatie waar ik terecht in ben gekomen. Een paar weken terug reed ik met mijn scooter in de stad samen met mijn vriendin. Het was lekker weer en daarom besloten wij om samen op de scooter te gaan rijden. Het is in de stad altijd erg druk en er gebeuren veel ongevallen met scooters. Daarom ben ik altijd erg alert en oplettend als ik op de scooter rijd. Toch kan er altijd een andere verkeersdeelnemer zijn die even niet oplet en jou over het hoofd ziet. Dat is mij ook overkomen en daardoor ben ik in een ongeluk terecht gekomen. Toen ik bij een kruispunt aankwam, zag ik een auto hard rijden en die sloeg af zonder dat hij goed in zijn spiegels had gekeken. Voor dat ik het wist lag ik op de grond met pijn in mijn arm. Ik zal je hieronder je wat meer vertellen over hoe het ongeluk tot stand was gekomen en wat voor vervolgstappen ik heb genomen.

Hij had mij niet gezien

Toen ik aankwam bij het kruispunt, remde ik af voordat ik het kruispunt wilde oversteken. Ik zag in mijn spiegels dat er ook een automobilist achter mij zat. De automobilist had zijn knipperlicht aan gezet, want hij wilde rechts afslaan. Ik was ervan overtuigd dat hij mij wel had gezien, dus ik besloot om mijn voorrang te nemen en om het kruispunt over te steken. Ineens voelde ik mijn scooter wegglijden en kreeg ik een harde tik van achteren. Voordat ik het wist lag ik ineens op de grond met hevige pijn in mijn arm. Mijn eerste gedachte ging uit naar mijn vriendin en hoe het met haar ging. Gelukkig kon zij vroegtijdig van de scooter afspringen en viel zij niet op de grond. Desondanks lag ik wel op de grond met hevige pijn. Zij kwam gelijk naar mij toe gerend om te kijken hoe het met mij ging. De automobilist is gelukkig ook na de aanrijding gestopt en kwam ook polshoogte bij mij nemen. De automobilist was erg geschrokken en gaf gelijk aan dat hij mij over het hoofd had gezien. Dat zorgde niet voor minder pijn in mijn arm, maar het gaf mij wel een gerust gevoel dat hij niet zomaar was doorgereden.

Na het ongeluk

Ik kon niet meer zelf rijden op de scooter, maar ik kon wel op eigen houtje opstaan. Mijn vriendin is daarna op de scooter gesprongen met mij achterop om langs de eerste hulp te gaan. Zij had gelukkig al gegevens uitgewisseld met de automobilist. Nadat wij langs de eerste hulp zijn gegaan, ik een mitella om had gekregen, zijn wij naar huis gegaan. We hebben besloten om gelijk contact op te nemen met een letsel advocaat om de mogelijkheden te bespreken wat betreft een schadevergoeding. Ik heb namelijk een paar weken niet kunnen werken en wilde graag tegemoet worden gekomen met een schadevergoeding. De zaak hebben wij gewonnen en op die manier hebben wij het ongeluk goed kunnen afsluiten.